CANIN KALEMİ

 İnsanlar neden değişiyor? Neden hiç kimse tanıdığımız gibi kalmıyor? İnsanlar değişmek zorunda mı? Tanıdığım herkes mi bencil bu hayatta? Sevmek değer vermek ilgi göstermek hepsi bu insanlara fazla bence. Hatta bu insanlara ait bir kavram olamamalı bunlar. Arada ki bağı elimden geldiği kadar pürüzsüz bir şekilde yürütmeye çalışırken neden değişiyor bu insanlar? Ben ne yaptım? Ne suçum var? Bunu mu hak ediyorum ben? Üzülmeme neden olacak insanlarla dolu çevrem. Ailemden saydıklarım zamanında beni çok mutlu eden şimdide beni en çok üzenler genelde. Bu insanlar hiç mi geçmişi düşünmüyor? Ne halden ne hale sokuyorlar beni. Fakat insanlar bencil olmasın arkadaş yoksa benim gibi enayilere oluyor olan. İnsanın duygularını sömürür olmuş insanlar. Sadece onların kalbi var bizim ki taştan. Bize bir şey olmaz. Öyle garip ki insanoğlu sevmeye sevilmeye değer vermeye ilgiye ihtiyacı var. Bunlardan mahrum bırakırsan kimse senin olmaz lakin mahrum bırakmazsan bu seferde değişir. Tanıyamaz

  Geçtiğimiz hafta 16 Kasım Perşembe günü ilk defa bir kızla çıktım. Kızla 4-5 günden beri konuşuyorduk ve açılma zamanım gelmişti. Kızda bu durumun farkındaydı. 16 Kasım akşamı gerçekleştirdim olayı. O hafta çok güzeldi. Üstelik kızla çok ortak noktamız vardı. O kadar çoktu ki yani sanki biz birbirimiz için yaratılmışız. Şu yaşıma kadar ilk çıktığım kızdı ve bunu o da biliyordu. Niyetim ciddiydi. Ciddi ciddi istiyordum kızı. Kızda ben istiyordu yoksa bana öyle mi gelmişti?  Bu hafta ile geçen hafta arasında adeta dağlar var. Vardiyalı çalıştığım için geçen hafta gece vardiyasındaydım. Akşam 19:30 gibi uykudan kalkıyordum. Sonrasında kızla konuşmaya başlıyorduk. 2-3 saat kadar. Geçen hafta uykudan kalkma mı dört gözle bekleyen kız bu hafta 180 derece değişti sanki. Ne bir mesaj ne bir arama. Şimdi ne oldu peki? Whatsapp'a girdiğimde bakıyorum çevrim içi ama o çok sevdiği sevgilisine mesaj yok.   Bu hafta anladım ki bu kız benim istediğim kız değilmiş. Zaman geçti

   Arkadaşımın sevgilisi bana bir tane kız bulmuş. Onunla çık biraz açıl tecrübe olsun falan. Bunu benden habersiz yapmış. Ben hiç kimseye bana kız bulun demedim. Üstelik şuan için ise düşünmüyorum biriyle birlikte olmayı. Şuan için düşünmüyorum dediğimde biraz garip oldu sanki şuana kadar hiç kimseyle çıkmadım desem yeridir. Ben istemediğim halde kız bulmuş. Ben istemediğimi en başında söyledim. Fakat ısrar etiler arkadaşımla sevgilisi. Tabi bir noktaya kadar dayandım. En sonunda şuana kadar kimseyle çıkmadığımı söyleyip tecrübe kazanmak bir şeyler yaşamak görmek açısından biraz gazladılar. Ben bir an için gaza gelip mesaj attım kıza konuşmaya başladık. Konuşmaya başladık ama çok uzun sürmedi. Yaptığım hatanın farkına vardım. Hiç bir şey hissetmediğim halde sırf bir şeyler yaşamak tecrübe kazanmak için birinin duygularıyla oynamak birinin bile bile kalbini kırmak... Çok büyük hata olurdu. Benimde istemediğim nokta burada. Hiç bir duygu beslemediğim bir insanla neden birlikte o

 Çocukluk arkadaşım daha doğrusu çok sevdiğim bir dostum. 27 Ağustos tarihinde bir kızla çımaya başladı. Bütün olay İnstagramdan kızın arkadaşıma yazmasıyla başladı. İlk etapta arkadaşım onunla konuşmak istemediğini söylemiş. Kızla bir süre konuşmamışlar. Sonra zaman ile kız tekrar yazmaya başlamış ufak ufak muhabbetler açılmaya başlamış. Sonra arkadaş kızın fake olduğunu düşünüp numarasını istemiş Whattshaptan görüntülü konuşmak amacıyla. Kız ise tereddüt etmeden numarasını vermiş ve görüntülü olarak konuşmuşlar. Kız kapalı biri. Bunlar çıkmaya başlamış. Tabi bu muhabbetler 27 Ağustos ayından önce oluyor. Çıkma tarihleri ise 27 Ağustos. Kızın ailesi çocukla görüşmesine izin vermiyor. Görüşmeleri için nişanlı olmaları gerekiyormuş. Kızın ailesi Edirne'li olduğunu söyledi arkadaşım. Fakat bilemiyorum. Bende Tekirdağ'lıyım kısaca Trakyalıyım ve böyle bir adet görmedim şu yaşıma kadar. En azından Trakyada görmedim. Belli ki kız bizim arkadaşa sular seller gibi aşık olmuş.

 Bu konuyu biraz geç yazmış olabilirim. Yaklaşık 3 hafta önce oturduğumuz evin arkasında iki sevgili tartışmaya başlamış. Bağrışmalar derken kız sinirden dolayı 6000 liralık telefonu fırlatmış. (6000 liraya telefon var mı? Bilmiyorum telefonlara karşı pek merak yok içimde dolayısı ile araştırmıyorum.) Anlık bir sinir ile telefonu değil bildiğin 6000 lirayı fırlatmış. Sanırım benim 3 aylık eksiksiz maaşım. Arkasından çocukta telefonu fırlatmış sinirden. Ama çocuğun telefonu akıllı telefon değil. Sonra kızın aklı başına gelince pişman olmuş. İki sevgili telefonu aramaya başladılar. Bir de telefonu bulamadılar. Sonra olan oluyor. Kız başladı ağlamaya. Annem babam karşı komşu eşi ve iki tane ufak kızı ile dışarı çıktı. Bütün mahalle telefon aramaya başladı. Kız "6000 liralık telefondu o. Ben anneme ne diyeceğim şimdi" tarzında ağlaya ağlaya söylenmeye başladı. Sanki toprağın içinde gömülmüş gibiydi. Kimse bulamadı telefonu. 6000 liralık telefon anlık bir sinir yüzünden

 İlk zamanlar da tanıdığım çoğu insan zaman içinde neden değişiyor? Acaba bende mi bir sorun var? Benim yüzümden mi değişiyor? Ben mi sebep oluyorum acaba değişmesine? Ne zaman iyi bir arkadaş iyi bir dost (aşka girmeyelim) kazandım desem belli bir zaman sonra beni pişman edecek bir iş yapıyor. Bu bir davranış olur bir satış olur bir kazık olur, bir şeyler oluyor ve olan yine bize oluyor. Dostlar arasında paranın muhabbeti olmaz. Üstelik insanlar para yüzünden çok takışır bir birileriyle. Fakat aramızda para muhabbeti olmadığı halde nasıl oluyor da bu kadar soğutuyor beni kendisinden. Bu değişimi neye borçluyuz ki güvenmekle yaptığımız hatanın bedelini biz ödeyelim. Tabi ki insanlar her zaman en iyisini ister. İnsan, insanın bile en iyisini ister. Bu yüzden adam seçer. İlk zamanlar bizsiz yapamayanlar artık yanında barındırmazlar bile bizi. Artık biz onlar için hiçiz hatta yokuz. Öyle bir insan yok. Her şey heves meselesi. Nasıl bu kadar nankör olabiliyorlar. Sırf bazı konu

 Ben henüz 3 yaşındayken oturmakta olduğumuz apartman dairesini sattığımız bir aile (ki şuan bizim aile dostumuzdur) ve o ailenin A isimli oğlu benden bir yaş büyük fakat kimlikte doğum yılı benimle aynı yıl. Tabi 3 yaşında kimse kimseyi hatırlamaz fakat zaman geçtikçe beraber olmaya aramız çok iyi olmaya başladı. Şuan iki kardeş gibiyiz. O derece severim kendisini. Bu kardeşim çok hızlıdır kız konusunda aynı anda birden fazla kızla çıkmıştır. Çok can yakmıştır. Tabi yaptıkları iyi olduğunu söyleyemem. Bir insanın duygularıyla oynamak çok kötü bir olay. Düşünün kardeşim nasıl bir hovarda. Arkasından atıp tuttuğumu söylemeyin sakın gelsin yüzüne karşı bile söylerim çünkü doğruları söylüyorum, onun da kendini savunacak bir yanı yok üstelik böyle bir şey yüzünden bana kızmaz.  Bu hovarda kardeşim geçen sene bir kıza vuruldu. Fakat öyle böyle değil. Bir ton kızla çıktığı halde her ortama rahat bir şekilde girdik. Fakat bu kız geldikten sonra benim Cafe'ye bile giremiyordu. Kızl

 Ülkemizde dikkat ederseniz erkeklerin çoğunluğu bayanlara karşı aşırı düşkün. Yani bir bayan için peşinde 40 takla atarlar. Bazıları boşa çabalar bazıları amacına ulaşır. Bu duruma karşı açıkçası biraz karşıyım. Tabi ki karşı cinsten hoşlandığınız zaman en sağlıklısı gidip tanışmak veya arkadaş vasıtasıyla tanışmak vs fakat benim bahsettiğim düşkünlük hoşlantı sınırlarını aşan bir olay. Fabrikada çalıştığım için fabrikada çok görüyorum. Erkekler kadınların dibinden dahi ayrılmıyor. Elinde olsa fabrika dışında bile görüşmeye açık. Bu durum açıkçası beni biraz rahatsız ediyor. Çünkü öyle bir zihniyete sahip insanlar var ki onlara baktıkça evlendiğim zaman eşimi işe göndermekten korkuyorum. Aklım hep onda kalır. Erkekler gelip ona yamanmaya çalışacak.   Ülkemizde tecavüz olayları malesef istemesek de gerçekleşiyor. Yani insan hiç vicdan azabı duymadan fesat düşünceleriyle hem kendi hayatını kemde karşı tarafın hayatını yakıyor. Erkek tabi ki bir kızdan hoşlanabilir. La

 Yalanlar bize o kadar saf gelir ki hele ki yalandan iltifatlar yalandan sevgiler yalan aşklar... Bunların hepsi bize o kadar güzel görünür ki hemen gözlerimiz kapalı ve kollarımız açık bir şekilde o yalanlara doğru koşarız. Kaybedeceğimiz aklımızdan bile geçmez. Tabi asıl kaybeden kim olur? Yalanlara inanmak saf insanların işi değil yalan söyleyeni saf olarak görmesidir. Bu sayede asla ona karşı bir şüphe birikmez aklında. Güvenirsin... Sadece bir boşlukta kalacağını bilmeksizin güvenirsin, güvendiğin için pişman olacağını bilmediğin için güvenirsin. Her şeyin çok güzel olduğunu sanırsın. Hayatında her şey yolundadır. Evet gerçekten yolunda olduğunu sanırsın tabi canından çok sevdiğin insan seninle yolları ayırana kadar her şey yolundadır. Arkasına bile bakmaz gitmek için tereddüt bile etmez. Gözünü kırpmadan bir kere düşündüğünü ikinciye düşünmeden istediği gibi hareket eder. O zaman anlarsın ki bütün yaşananların hepsi birer yalanmış. Başından beri seni süslü hüzün

 Bir insanın hayatında 2. seçenek olmak daima arka planda kalmaktır. İşine geldiği zaman sizi görür işine gelmediği zaman siz bir hiçsiniz. Tabi siz bunun farkında olamayabilirsiniz. İnsan çok sevdiği biri karşında 2. seçenek olmayı pek düşünemez. Aklına pek gelmez. Bunun farkına varmalısınız. Bir insanı çok sevebilirsin ama ona karşı kör olamazsın. Malesef aşk mantık falan dinlemiyor bazılarımız karşısında ki insana kör olabiliyor. Onun kusurlarını görmüyor. Yada görmemezlikten geliyordur. Lakin bir noktadan sonra her şey değişebilir. Birden 2. seçenek olabilirsiniz. Nasıl olsa siz ona onun kusurlarıyla bile kör kütük bağlanmışsınız. Onun için her şeyi yapacağınızı bariz ki çok net biliyor. Bu şekilde sizi peşinden epeyce koşturur. Zaten seven bir insan sevdiğinin peşinden koşması gerekir. Koşmuyorsa eğer zaten o sevmiyordur. Fakat sadece bir tarafın değil iki tarafında karşılıklı koşması gerekir. Böylece bir ilişki başlamış olur.  Bir gün arka plana atılırsanız, geçmiş olsun

 Bir insana en çok koyan şeydir unutulmak. Fakat bir ayrılık veya bir küslük olmaksızın unutulmak. Zaten unutulduysanız eğer ayrılıkta gelir küslükte olur. İnsanoğlu çok nankör. Ve birazda saf. Öyle ki saf insanlar nankörlere güvenerek daima kanmış olur. Sonunda da kaybeden olur. Aslında nankör kaybeder. Fakat farkında değildir kaybettiğinin. Bizde bir şekilde kendimizi avuturuz. Bu hayatta sırf kalp kırmak üzmek için mi yaşıyorsunuz? Hiç mi onurunuz gururunuz yok? Madem unutulacak kadar basit biriyiz neden o zaman bir çok vaat veriyorsunuz. Ne olursa olsun insanların gözünde değerimiz her zaman vazgeçilmeye müsait bir canlıyız. En azından bir çoğu öyle. Nedense güvendiğim herkes bir şekilde kendisini soğutacak bir hamle yapabiliyor malesef ya da güvenimi kaybedecek bir hareket. Onun gözlerine bakarken eskisi gibi tutkulu bakışlarım anlam içeren manalı bakışlarım çoktan kaybolmuşken koca bir boş bakış kaplıyor ona bakan bu gözler. Artık dinlemek bile içimden gelmiyor ki n

   Bence görülmüş ve görülmekte olan en saçma ve yanlış bir olaydır. Sevdiğin bir kızı ailesinin rızasıyla almaktır mühim olan. Kaçırma olayına kesinlikle karşıyım. Kız kendi isteğiyle kaçmış olsa bile yinede yanlıştır benim için. Sonuçta o kızın bir ailesi var. Her şeyden önce aileni düşünmek zorundasın. Diyelim ki ailesi kızı vermiyor. Ülkede kız mı bitmiş. Tamam belki onun gibi birini bulamayabilirsin fakat onu aratmayacak kadar ondan daha iyi birisini bulursan nasıl olur? Belli olmaz belki ailesi istemediği halde kızı kaçırıp mutlu olamamakta var. Daha kötü bir hayat yaşamakta var. Anne bananın hakkı malum büyüktür çocuklarının üstünde. Onları gözün arkada kalmadan arkada bırakmak doğru bir düşünce değil. Bununla ilgili ilginç bir anı anlatmak istiyorum.  En yakın iki arkadaşım asker. (Birine A diğerine B diyelim. İsim vermek istemiyorum. Bu yazıdan haberleri olmaz lakin isim verirsem içime sinmez.) A isimli arkadaşım Hatay'da askerlik yapıyor. Jandarma olarak.

 Sanırım aşk hayatında ki en kötü durumlardan birisi karşılıksız aşk yaşamak. Bir diğer kötü olanı ise aşık olduğun bireyin siz birlikteyken hayatını kaybetmesi. (O durum ayrı tabi) Çok önceden bende karşılıksız aşk yaşayıp üzülen hatta depresyona giren insan topluluğunda yer almıştım. O kadar kötü bir durum ki sürekli onu düşünüyorsun onu çok seviyorsun hep onu hayal ediyorsun yanında olmasını istiyorsun ama onun bunlardan haberi bile yok. Böyle yaşamak aslında bir özgürlük sayılmaz. Zaten yaşamaktan bile sıkılıyorsun, bıkıyorsun hayattan. Bir süre bunun acısını çekiyorsun. Tabi bu BİR SÜRE insanın duygularına ve psikolojisine göre değişir. Zamanla bu aşkı geride bırakıyorsun. Dönüp baktığın zaman geçmişine ne kadar yanlış yaptığını ne kadar boş yere acı çektiğini görüyorsun. Pişman olduğun tek bir şey oluyor. O da olmayacak bir şeye üzülmek. Aslında zamanımızın her saniyesi bile değerlidir ve boş hayallere kapılmak bizi negatif bir sonuca çıkartabilir. Bu durumu yaşayanlar

 Çevremde ve özellikle iş yerinde çok duyduğum sorudur. "Sevgilin var mı?" Hayır yok diyorum. "Nasıl yok olum nasıl yapamıyorsun" diyorlar. İlk olarak mesele sevgili yapabilme veya yapamama konusu değil. İkinci olarak ise her şey sevgili demek mi? Yani ne olmuş ki sevgilim yoksa sevgilim yok diye öleyim mi? Yani bir kere sorarsan tamam ama uzatırsan "Nasıl yok nasıl yapamıyorsun boş yaşama" falan o zaman gerçekten bayıyorsunuz. Erkek kızlara, kızlar ise erkeklere düşkün olması normaldir sonuçta aşk yaşarlar. Lakin bazı vatandaşlarımız olayı biraz abartıyor. Artık sıkıldım bu soruyu duymaktan. Belki ben boş bir ilişki veya zaman geçirmek için bir sevgili bulmak yerine ciddi birisini arıyorum. Belki o yüzden yalnızımdır. O yüzden sevgilim yoktur. Günlük değil ömürlük olmasını istiyorumdur belki. Bu yüzden bu kısır zihniyete sahip insanlar beni anlayamaz. 21 Yaşında olduğum için kızdan kıza gezmem şart değil. Sonuçta bir insanın duygularıyla oyn

 Bu duruma bizzat şahit olmakla beraber üstelik kurdeleyi kesen insan olmuştum. Bundan yaklaşık iki sene önce ramazanda oruç tutarken uyuyordum. Gündüz vakti öğlenden sonra uyurken telefon çaldı. Yakın bir arkadaşım arıyordu. Zar zor kalktım uykudan açtım telefonu. Arkadaşım bana işi düştüğünü söyledi.

  Bir insana gereğinden fazla değer vermek kadar kötü bir durum yok galiba. Birine fazla değer verdiğin zaman onu gereğinden fazlasıyla düşünürsün aklından çıkmaz hiç. Elbet bir gün bu değeri suistimal edecek bir hareketi olur. O zaman o kadar dağılırsın ki sana geri döndüğü zaman bile eski tadı alamazsın. Maziyi ararsın hatta o sana geri döndüğü zaman onunla olmak yerine mazide kalmayı tercih edersin. Bir insana değer verirsin ve değer verdiğin halde üzülen sen olursun. Birde onu sürekli düşünmek en az o da değer vermek kadar kötü. Şimdi diyeceksiniz ''Hiç Düşünmeyelim mi?'' tabi ki düşünün lakin özellikle geçenlerde bu durumun aynısını yaşadım. Olan bana oldu. Tamam karşında ki düşün lakin aşırıya kaçtığın zaman ola ki bir ayrılık konusunda senin duygularını tercüman edecek hiç kimsen kalmıyor yanında. Çünkü sen derdini ne kadar anlatsan da seni senden daha iyi anlayan Allah'tan başka hiç kimse yok. Bu yüzden acı çekmeye hiç gerek yok. Evet geçenlerde böyle bir a

 Sadece bir tanesiyle sınırlı değildir lakin tahrik olması başta gelir. Bu durum erkeğine göre değişir. Yani her erkeğin en zayıf noktası tahrik olması değil. Fakat bir çoğunun zayıf noktası tahrik olmasıdır. Bu sayede kolayca kandırılıp duygularıyla oynanması veya elde oyuncak olması mümkün. Burada kızlara suç atmıyorum lakin bir erkeği elde etmenin kolay yollarından biride erkeği tahrik etmesidir. Ve erkek tahrik olduktan sonra bütün kilitleri çözülür. Onları ben basit erkek olarak adlandırıyorum. Yani bu kadar kolay olmayın. Sonra biz erkeklerin adı çıkıyor. Bu konu hakkında karşı cinsler beni sinir ediyor iyice. Yok bir adım atsam hayır demezsin sonuna kadar gidersin. Yani iyice çirkef bir muhabbet çıkıyor ortaya. Bu yüzden kesinlikle çoğu erkeğin zayıf noktası tahrik olmasıdır. Önlenebilir mi? Önlenebilir tabi iki samimi hareket gördünüz diye hemen tahrik olmayın rahat durun biraz. İyice abartılacak dereceye getirenler var. Yapmayın abi bu kadar.

 Şu yaşıma kadar sevgililer gününü hep yalnız geçirdim. Yalnız geçirmesem bile yalnız kalır mıydım diye düşünüyorum. Ben pek romantik bir erkek değilim. 40 Yılda bir derler ya işte aynen 40 yılda bir romantik olurum. Yani kafam pek basmaz hediye durumları vs. Peki 14 Şubat alt tarafı bir gün nasıl sevgililer günü olmuş?    Kökeni Roma Katolik Kilisesi'nin inanışına dayanan bu  gün ,  Valentine  ismindeki bir din adamının adına ilan edilen bir bayram  günü  olarak ortaya çıkmıştır. Valantine isimli bir din adamının adına ilan edilen bayramı mı kutluyoruz şimdi biz. Valantine hoşlanılan kişi demekmiş. Tamam da ne alakası var sevgililer günüyle. Yakın uzaktan alakası yok. Bu 14 Şubat Valantine'nin bayramıysa bizim kutlamamıza ne gerek var.   Bu unsurlar bana çok şaçma geliyor. Bir adam için ilan edilen bayramı ben niye sevgilimle kutlayayım ki. Ulan Ramazan Kurban bayramlarını bu kadar kutlamıyoruz. (Sevgililer arasında) Neyse arkadaş benim için Sevgililer günü devri kapanmış

 Çoğu kızda vardır böyle bir huy. Erkekleri sürekli yanlış anlarlar. Eski sevgililerden muhabbet açılır veya eski sevgili ola ki bir mesaj atar ister istemez. Erkeğin bir suçu olmadığı halde yanlış anlayıp uzatırlar konuyu. Doğruyu söylersin açıklarsın yanlış anlaşılmış durumu lakin kızın duruma göre ikna olması zor olur. Belli bir zamandan sonra sok sıkılır erkek iyi bunalır. Çünkü tamamen yanlış anlaşılmadan oluşan mevzuları artık kaldıramaz. O ilişkiden yavaş yavaş soğumaya başlar. Bir bakıma haklıdır da artık tükenmiştir. Kıza kendini açıkladıkça kız yüz bulur. Doğal olarak kibar yoldan açıklayacaksın kaba kuvvetle kızı kaybedeceğini iyi bilir. Ne kadar el bebek gül bebek ayağı takıldıkça o kadar kıza yüz vermiş olur. Sonunda da kızın üstüne çıkması gayet normaldir.  Kızlar hep haklı olacak diye bir kavram yok fakat kızlar genelde kendini haklı görür. İnsan gibi açıklıyorsun durumu ve inanmayıp uzatıyorlar. O zaman bana güvenmiyorsun sen muhabbeti çıkıyor ortaya ki adeta ayrılı

  Gurur yapanlar öyle ki pişman olmaya mahkumdur. Bir olay karşısında mantıkla değil gururla davranırlar resmen. Bu yüzdende çok şey kaybederler. Bu huyundan da vazgeçen birini tanımadım hiç. Yaklaşık bir sene önce babam 2-3 senelik emekliydi ve emekli olduğu fabrikada kalıp çalışmaya devam etti. Kalite kontrol sorumlusuydu. Onun çalıştığı fabrikada staj yapmıştım. Yanına gidip odasını görmüştüm iyiydi işi güzeldi. İşi imalata bakarak rahat oluğu için çalışmaya devam etti. Bir yandan da çift maaş alıyordu. Emekli maaşı + iş yerinden aldığı maaş. Bir gün babamın sorumlu olduğu şefi istifa edip gidiyor. Yerine genç bir şef geliyor. Babamla birlikte toplantılara giriyorlar babam işte rapor verip durumu açıklıyor vs derken bu şef biraz uyanık çıkmış. Artık toplantılara girmeden önce babamı bir kenera çekip babamdan bütün yapılanları ve bilgileri almaya başlayıp toplantıda bütün babamın söylediklerini kendisi yapmış gibi anlatmaya başlamış. Babamı kullanmaya başlamış bir bakıma. Babamda