CANIN KALEMİ

   Annem ve babam Bulgaristan göçmeni olduğu için dolayısı ile benimde kökenim göçmen oluyor. Bulgaristan'da epey akrabalarımız var. Sonuçta sülale olarak göç etmemişler buraya. Amcam nefes darlığı yaşıyor. Bunun için tedavi görüyor. Tabi şimdilik ilaç kullanıyor kendisine elinden geldiği kadar iyi bakıyor. Dedem anneannem annem babam ve ben amcamı ziyarete gitmeye karar verdik. Malum yaşlı insan hazır herkes hayattayken bir görüşelim istedik. Sadece benim izin almam gerekiyordu. Fakat izin vermezler diye düşünüyordum. 4 Gün izin alacağım yani aslında izin vermeleri lazım ama yine biraz tereddüt etmiştim.    Geçen hafta beraber çalıştığım arkadaşa söyledim durumu. Arkadaş bana demez mi "4 Gün neden alacaksın ki alacaksan bir hafta al haftayı kapat" benim kafada tilkiler çoğaldı fakat ben yine de 4 gün izin istedim. Aslında 2 gün kalıp üçüncü gün dönecektik lakin ben bir gün fazla istedim. Dinlenmek lazım iş her zaman olur. Vardiya yönetmeninden dört gün izi

 Fabrika işçilerini baz alarak yazıyorum bütün bunları. Ülkemizde malum işler hafif sayılamaz. Çoğunlukla ağır işler var. Ağır sanayi isminden belli zaten. Tekstil fabrikalarına bakarsak belki iş ağır olmayabilir. Fakat hiçte rahat değil. Neden rahat değil? Bir insanın bir kapasitesi vardır. Sen o kapasitenin üstüne çıkmasını istersen istediğinle kalırsın. Bazıları çıkar fakat her insan aynı değil. Çok az bulursun öyle çalışan. Zaten bütün olan biten çalışana olur. (Yani işçiye) Ağır sanayiye bakarsak ki ağır sanayide çalışıyorum. İşçinin sağlığını düşünen hiç bir faaliyet yok. 2 Senede boyun fıtığına maruz kaldım. Üstelik bölümde çalışanların çoğunda bel fıtığı ve boyun fıtığı var. Bazılarında boyun ve bel fıtığı ikisi de var. Birde bayanlar çalışanlarda var. Bayan çalışanlarda da boyun fıtığı bel fıtığı başlangıcı gibi hastalıkları görmeniz mümkün. Şimdi diyebilirsiniz "Çalışma o zaman kardeşim çık başka fabrikaya gir ne ağlanıyorsun burada" dediğiniz doğru. Pek

 Yaklaşık iki ay önce sabah 08:00 - 16:00 vardiyası işe gitmek için sabah 06:00 gibi kalktım. Göğüs kafesimde bir batma hissi vardı. Nefes alırken yemek yerken veya bir şey içerken çok etkin oluyordu. Hastaneye gidip randevu aldım. Boş olur diye tahmin etmiştim fakat zor randevu vardı. O gün içinde öğlen saatlerinde bir yer ayırdılar benim için.  Sıra bana geldiğinde doktorun verdiği tahlilleri yaptım. Röntgen, kan tahlili ve nefes testi. Sonuçları alır almaz doktorun yanında gittim. Doktor pek konuşkan değildi. Hatta randevu saatinde derdimi anlatıp bana hiç bir şey demedi. Sonuçları aldıktan sonra bilgisayardan röntgeni uzun süre inceledi. Sonunda konuşmaya başladı. Doktor : Ciddi bir şeyiniz yok bronşit başlangıcı var. Ben : Peki bu geçer mi? Yada ilerleme olasılığı var mı? Doktor : Sigarayı bırakırsan geçer. Hiç bir şeyin kalmaz. Fakat bırakmazsan bir 10 sene sonra ilerler astıma çevirebilir.  Aramızda geçen diyalog bu kadardı. İlaç verdi. İlaçlarımı kullandıktan so