CANIN KALEMİ

Seni hatırlamak istemediğime inat seninle yaşıyor gibiyim Yüzüne gülen güneş gibiydim adeta oysa sen sıcağa sevmezdin Kollarında esaret yaşamak isterdim, kalbim sana müebbet Sen çölüme düşen bir su damlası kadar değerliydin Şimdi bütün olanlar hatıra Kim bilir bulunduğun gemi hangi limanlarda dolup taşar Gecelere sarılmış neşeme fenerdin sen Neşemi de götürdün fenerinle birlikte Şimdilerde aramıyorum bile seni bulayım Sen yokken bu şehir öyle kalabalık ki sanki yabancıyım Öyle sevmişim ki ne tarifi var ne tercümesi Gittiğin günden beri feryadlarım satırlarda dillenir Seninle en çok gözlerimiz benzerdi  Artık seni hatırlamaktan aynaya bakmaya korkuyorum Herkeste sen yoksun, bende herkes değilim Senden önce kıskanmak nedir bilmezdim Benden sonrada sevilmek nedir bilemezsin

Son kez bak her şeye, herkese son kez bak Belki bugün gördüğün hayatında gördüğün son insan Son hayvan, son çiçek, son varlık... Ölüme gidiyormuş gibi herkese değerini hissettir Son kez bak arkasından O sana bakmasa da en azından "baktım" dersin Ve son kez avut kendini belki avunmayı unutursun Belki son kez gülüyorsun belki son kez ağlıyorsun Bugün yaşananların aynısını yarın da bekleme Çünkü hepsinin bir sonu var...