CANIN KALEMİ

 İnsanlar neden değişiyor? Neden hiç kimse tanıdığımız gibi kalmıyor? İnsanlar değişmek zorunda mı? Tanıdığım herkes mi bencil bu hayatta? Sevmek değer vermek ilgi göstermek hepsi bu insanlara fazla bence. Hatta bu insanlara ait bir kavram olamamalı bunlar. Arada ki bağı elimden geldiği kadar pürüzsüz bir şekilde yürütmeye çalışırken neden değişiyor bu insanlar? Ben ne yaptım? Ne suçum var? Bunu mu hak ediyorum ben? Üzülmeme neden olacak insanlarla dolu çevrem. Ailemden saydıklarım zamanında beni çok mutlu eden şimdide beni en çok üzenler genelde. Bu insanlar hiç mi geçmişi düşünmüyor? Ne halden ne hale sokuyorlar beni. Fakat insanlar bencil olmasın arkadaş yoksa benim gibi enayilere oluyor olan. İnsanın duygularını sömürür olmuş insanlar. Sadece onların kalbi var bizim ki taştan. Bize bir şey olmaz. Öyle garip ki insanoğlu sevmeye sevilmeye değer vermeye ilgiye ihtiyacı var. Bunlardan mahrum bırakırsan kimse senin olmaz lakin mahrum bırakmazsan bu seferde değişir. Tanıyamaz

 Bir insana en çok koyan şeydir unutulmak. Fakat bir ayrılık veya bir küslük olmaksızın unutulmak. Zaten unutulduysanız eğer ayrılıkta gelir küslükte olur. İnsanoğlu çok nankör. Ve birazda saf. Öyle ki saf insanlar nankörlere güvenerek daima kanmış olur. Sonunda da kaybeden olur. Aslında nankör kaybeder. Fakat farkında değildir kaybettiğinin. Bizde bir şekilde kendimizi avuturuz. Bu hayatta sırf kalp kırmak üzmek için mi yaşıyorsunuz? Hiç mi onurunuz gururunuz yok? Madem unutulacak kadar basit biriyiz neden o zaman bir çok vaat veriyorsunuz. Ne olursa olsun insanların gözünde değerimiz her zaman vazgeçilmeye müsait bir canlıyız. En azından bir çoğu öyle. Nedense güvendiğim herkes bir şekilde kendisini soğutacak bir hamle yapabiliyor malesef ya da güvenimi kaybedecek bir hareket. Onun gözlerine bakarken eskisi gibi tutkulu bakışlarım anlam içeren manalı bakışlarım çoktan kaybolmuşken koca bir boş bakış kaplıyor ona bakan bu gözler. Artık dinlemek bile içimden gelmiyor ki n