Gurur Yapmak

  Gurur yapanlar öyle ki pişman olmaya mahkumdur. Bir olay karşısında mantıkla değil gururla davranırlar resmen. Bu yüzdende çok şey kaybederler. Bu huyundan da vazgeçen birini tanımadım hiç. Yaklaşık bir sene önce babam 2-3 senelik emekliydi ve emekli olduğu fabrikada kalıp çalışmaya devam etti. Kalite kontrol sorumlusuydu. Onun çalıştığı fabrikada staj yapmıştım. Yanına gidip odasını görmüştüm iyiydi işi güzeldi. İşi imalata bakarak rahat oluğu için çalışmaya devam etti. Bir yandan da çift maaş alıyordu. Emekli maaşı + iş yerinden aldığı maaş. Bir gün babamın sorumlu olduğu şefi istifa edip gidiyor. Yerine genç bir şef geliyor. Babamla birlikte toplantılara giriyorlar babam işte rapor verip durumu açıklıyor vs derken bu şef biraz uyanık çıkmış. Artık toplantılara girmeden önce babamı bir kenera çekip babamdan bütün yapılanları ve bilgileri almaya başlayıp toplantıda bütün babamın söylediklerini kendisi yapmış gibi anlatmaya başlamış. Babamı kullanmaya başlamış bir bakıma. Babamda aşırı gururludur. Direk istifayı basıp çıktı. Aradan biraz zaman geçti ve babam çıktıktan sonra bu genç şefi fabrikadan çıkarmışlar. Olacağı buydu zaten. Hadi o genç şef üstelik okumuş kolayca iş bulur kendisine. Burada olan biraz babama oldu. Biraz şef yüzünden birazda gurur yüzünden. Gurur yapıp çıkmasaydı şimdi rahat bir işi olacaktı. Çünkü evlendirmesi gereken iki tane erkek çocuğu var arkada. Yani gurur yapmak iyi bir sonuca ulaştırmaz insanı. Net bir cevap verebilirim ki hüsranla karşılaşmanız kaçınılmazdır.