İnsanlar Neden Tanıdığımız Gibi Kalmıyor?

 İlk zamanlar da tanıdığım çoğu insan zaman içinde neden değişiyor? Acaba bende mi bir sorun var? Benim yüzümden mi değişiyor? Ben mi sebep oluyorum acaba değişmesine? Ne zaman iyi bir arkadaş iyi bir dost (aşka girmeyelim) kazandım desem belli bir zaman sonra beni pişman edecek bir iş yapıyor. Bu bir davranış olur bir satış olur bir kazık olur, bir şeyler oluyor ve olan yine bize oluyor. Dostlar arasında paranın muhabbeti olmaz. Üstelik insanlar para yüzünden çok takışır bir birileriyle. Fakat aramızda para muhabbeti olmadığı halde nasıl oluyor da bu kadar soğutuyor beni kendisinden. Bu değişimi neye borçluyuz ki güvenmekle yaptığımız hatanın bedelini biz ödeyelim. Tabi ki insanlar her zaman en iyisini ister. İnsan, insanın bile en iyisini ister. Bu yüzden adam seçer. İlk zamanlar bizsiz yapamayanlar artık yanında barındırmazlar bile bizi. Artık biz onlar için hiçiz hatta yokuz. Öyle bir insan yok. Her şey heves meselesi. Nasıl bu kadar nankör olabiliyorlar. Sırf bazı konularda kendisini tatmin edebilmesi için en yakınından uzaklaşmak... Yavaş yavaş hayatından çekilmek...

Bunların hepsi bir zamandan sonra normal geliyor. Çünkü alışıyor artık insan. Kaybetmeye alışıyor. Yalnız kalmaya alışıyor. Kaybettikçe yalnızlığın değeri anlıyor. Artık eskisi gibi insanlara düşkün olmuyor. Bazı şeylerin farkına varıyor ama geç oluyor. Fakat geç olduğu için farkına varıyor. Çünkü bir deneyimi kazanmak bir tecrübe sahibi olmak olayın en son halkasıdır. Bu yüzden artık üzülmemeye başlar. Ona her şey normal gelir hatta onu üzen birisi olursa üzüldüğü için ağlamaz güler geçer. Çünkü şaşırmamıştır. Her zaman yaşatılanı yaşamıştır. Hiç bir şeyi değiştiremeyeceğini bilir. Özellikle bir insanı, bir insanın ona yaptıklarını ve geçmişi. Bir zamanlar en yakınında ki insanlara çok güvenmekten dolayı onlar hakkında hiç olumsuz düşünmeyip bize karşı asla yapmaz dediğimiz bazı olayları yaptıktan sonra kim olursa olsun insanlardan artık her şey bekler hale geleceksiniz. Sonra diyeceksiniz bu insanlar neden tanıdığım gibi kalmıyor. Bu yüzden değişen yüzler değişen karakterler, yalanlar dinlemek, enayi yerine koyulmak yerine yalnız kalıp huzurlu olmayı yeğleyeceksiniz. Yalnız kalmak sizin elinizde olan en değerli servet haline gelecek. Yalnız kalmak kötü gelebilir. Kimse istemez yalnız kalmayı fakat en azından mutluluğunuzu çalan huzurunuzu zedeleyen kimse olmayacağından emin olursunuz.