AKRABA İLE ALIŞVERİŞ YAPMAK

 Yaklaşık 18 yıl önce şuan oturmakta olduğumuz evin temelleri dayım sayesinde atıldı. Evimizin hemen arakasında dayım bir arazi aldı. Tabi biz o zaman kiradaydık. Dayım tutturdu siz de kurtulun kiradan müstakil eve yerleşin kafalarında. Annemde de müstakil evde yaşama isteği vardı. Dolayısıyla bir karar olup evin temellerini atmışlar. Dayım tabi İstanbul'da yaşıyor. Arsası öyle duruyor bizim evin arkasında. Artık dayım bir karar vermiş. Arsayı satacakmış. Evin iki kardeşi olarak bizim işimize fazlasıyla yarayacağını düşünerek ilk ve tek müşteri biz olduk şimdilik. Dayımla ufaktan konuştuk tabi daha para mevzusunu konuşmamıştık. Dayım bize satacağını söyledi. Hatta annem inanmamıştı dayıma çünkü çok şakacıdır oyuncudur. Şaka yaptığını düşünüp yengeme sormuş. Yengem "Satacağız" cevabını verdikten sonra bankalarla kredi konusu konuşuldu nasıl olur nasıl gider... Derkeeeen oturduğumuz ilçede kaplıca suyu bulunmuş. Dayımın tabi bundan haberi yok. Yengemin akrabası (Bizim oturduğumuz ilçeye yakın sayılabilir mesafede oturuyorlar.) bu durumdan haberi oluyor. Ve dayımla yengeme söylüyorlar. Peki hikayenin sonunda ne oluyor? Tabi ki dayım yan çiziyor ve arsayı satmaktan vazgeçiyor. Bahane üstüne bahane buluyor. Yengem gene ondan beter. İyi insanlar mı? Elbette iyi insanlar ama boşuna dememişler eşle dostla alışveriş olmazmış diye. Alt tarafı bir arsa, bu kadar büyütmeye ne gerek var? Diyebilirsiniz. Lakin alt tarafı bir tarla için neden akrabalarımız bizimle oynuyor. Bir öyle diyorlar bir böyle. Üstelik iş ciddiydi bankalarla kredi konuları hakkında görüştük konuştuk. Faizi olsun vadesi olsun tartıp hesap yaptık. Bireysel Emeklilik Sisteminde ki yatırımlarımızı çekecektik. Bir yerlerden bir şeyler yapıp alacaktık arsayı. Üstelik güzel bir konumda olduğu için abimle kendi işimizi kurmayı planlıyorduk. Ama işin sonu istediğimiz gibi olmadı. Ne diyelim hayırlısı böyleymiş.