CANIN KALEMİ

 1 Hafta önce annem pazardan gelirken ansızın bir köpek annemi ayak bileğinden ısırdı. Meğerse köpeğin orada yavruları varmış ve annem o yavruları fark etmemiş geçerken. Ama yavruların üstüne bastığı yok o kadarda kör değil yani kadın. Kadın kaldırımda yürürken yavrulara yakın yerden geçmiş ve köpekte yavrularını kıskanıp ısırmış. En azından millet yavrularını kıskandığı içindir diyor. Ardından hastaneye gidip tetanoz ve kuduz aşısı vurulmuş. Şimdi ise belirli günlerde hastaneye gidip kuduz aşısı vurulması gerekiyor.  2 Gün öncede annemin kuduz aşısı olması gerekiyor ve hastaneye götürdüm. Şansımıza öyle acil hastalar geldi ki bizden sonra. Bir buçuk saat aşı için bekledik. Dünya'nın hastası toplandı. Hastanede iyice ramazan pidesi kuyruğu gibi sıra oluştu. Dayanamayıp hemşirenin yanına gittim.   Ben: Hemşire hanım aşı odası daha boşlamadı mı? Bir buçuk saatten beri aşı için bekliyoruz.   Hemşire: Acil hastaların öncelikliği var.  Aramızda geçen diyalog bu kadar.

 Böyle insanlar kalmış olabilir düşüncesindeyim. Her ne kadar nadir olsa da nesli tükenmekte olan türünün son bireyleridir bunlar. Artık ailemin gençlik dönemlerini anlatmasına bakıp şimdi ki zamanla kıyas yaptığımız zaman ortada ki fark bariz ortaya çıkıyor. İnsan ilk çıktığı biriyle evlenir mi? Evlenir tabi neden evlenmesin lakin herkes ilk çıktığıyla evlenmez. Artık kızların erkeklerin kaç tane sevgili yaptıkları belli değil. Üstelik herkes hatta çoğu insan ilk çıktığı biriyle evlenmez. Evlenilmesine evlenilebilir tabi ama artık çoğu kişi farklı amaçlar doğrultusunda. Sonu daha tam belli olmasa da bir örnek vermek istiyorum.  Kuzenim o kadar utangaç o kadar çekingen şu ana kadar kimse ile çıkmadı. 20 yaşında ve çok içine kapanık çok suskun. Bizim bir akraba sayesinde bir kızı beğendi. İlk başta tabi yazamadı aradan zaman geçti ve sosyal medya üstünden benim zorlamam ile yazdı. Tabi ilk başta kız cevap vermedi. Sonrasında araya tanıdıklar soktuk bir şekilde kız cevap erdi. Tanıştıl

 Yaklaşık 18 yıl önce şuan oturmakta olduğumuz evin temelleri dayım sayesinde atıldı. Evimizin hemen arakasında dayım bir arazi aldı. Tabi biz o zaman kiradaydık. Dayım tutturdu siz de kurtulun kiradan müstakil eve yerleşin kafalarında. Annemde de müstakil evde yaşama isteği vardı. Dolayısıyla bir karar olup evin temellerini atmışlar. Dayım tabi İstanbul'da yaşıyor. Arsası öyle duruyor bizim evin arkasında. Artık dayım bir karar vermiş. Arsayı satacakmış. Evin iki kardeşi olarak bizim işimize fazlasıyla yarayacağını düşünerek ilk ve tek müşteri biz olduk şimdilik. Dayımla ufaktan konuştuk tabi daha para mevzusunu konuşmamıştık. Dayım bize satacağını söyledi. Hatta annem inanmamıştı dayıma çünkü çok şakacıdır oyuncudur. Şaka yaptığını düşünüp yengeme sormuş. Yengem " Satacağız " cevabını verdikten sonra bankalarla kredi konusu konuşuldu nasıl olur nasıl gider... Derkeeeen oturduğumuz ilçede kaplıca suyu bulunmuş. Dayımın tabi bundan haberi yok. Yengemin akrabası (Bizim otu

 Aramızda zaman zaman kendisini yalnız hisseden arkadaşlarımız var mıdır? Bilmiyorum. Fakat az da olsa kendisini yalnız hissetmeyen insanlar vardır. Bu duruma fazlasıyla tanık olmuşluğum var. Tabi yalnızlığı tek bir sınıfta izah edemeyiz. Herkes eksik olduğu ve yokluğunu fazlasıyla farkettiği şeylere, insanlara, aşklara, aileye, paraya, arabaya, özgürlüğe vs yaşamak istediklerine özlem duyar. Her özlem duyduğunda o kadar yalnız olduğu yüzüne vurur. İster istemez bir burukluk yaşar. Bir eksiklik bir boşluk olur o anda doldurulması imkansıza yakın olan. O zaman hayattan hayal ettiği beklentileri olmayacağını düşününde var olup aksine hayal ettiği hayattan beklentileri olacağını düşününde var. Bu durumda insana ne düşünüyorsa o durumu aksine çevirmeniz zordur. Ben mesela bu tip durumlarda çok değişik bir ruh haline bürünüyorum. Bazen kendimi tamamen savunmasız hissedip boş veriyorum her şeyi. Artık üstüme kaldıramayacağım bir yorgunluk biniyor ve bu beni her anlamda tüketiyor. Bazen ise ö