Yalnızlık

 Uzun zaman oldu yalnızım aşk hayatı olarak. Biriyle yapabileceğimi düşünmüyorum. O yüzden hiç denemeye kalkışmıyorum. Aslında çok şey kaybettiğimi biliyorum. Peki birileriyle denesem kaybetmez miyim? Tabi ki kaybederim. Belki de kaybetmem. En azından içimde kalmaz. Eminim sizde böyle düşünmüşsünüzdür. Lakin kimseye güvenemiyorum. Güven problemi var. Etrafımda düzgün birini göremiyorum. Eğer olay zaman geçirmekse o ayrı fakat zaman geçirmek için insanların duygularıyla oynamak sahtekarlıktır. Bir insanın hayatını alt üst etmek mutluluğunu çalmak kalbini kırmak paramparça etmek... Bunları yaşamak ve yaşatmak istemiyorum. Sözünde neysen özünde o ol derler. Ben tam tersiyim. Özümde neysem sözümde odur. Şu yaşıma kadar benliğimi kaybetmedim. Hiç kimse için değişmedim hep olmam gerektiği gibi oldum. Bu yüzden çok şey kaybettim.

 Yalnızlığım da ki en büyük etken benliğimi kaybetmemem. Hiç bir şekilde hiç kimse için değişmemem. Çünkü karşımda ki insan beni olması gerektiği gibi yapmaya çalışırken benim buna izin vermemem tamamen benden uzaklaşmasına neden oluyor. İnsan bir ilişkide kendine çeki düzen verir hareketlerinde bir değişim olur. Onlar için konuşmuyorum anlaşma yönünden tabi ki karşılıklı olarak belli bir kurallar getirilir. Onlara uyum sağlanır. Lakin benim ki bunlarında dışında. Bir insan beni iyice yapmak istediği kıvama sokmasına içim el vermiyorsa yapmam. Bu yüzden çok şey kaybettiğimi söylüyor yakınımdaki çevrem. Belki haklılar. Ben kendimi anlattığımda insanların gözünde saf damgası yiyorum. Belki bu yüzden mi yalnızım bilmiyorum. Lakin yalnızlıktan çok sıkıldım. Belki çözüm elimde ama bir türlü yalnızlıktan kurtulamıyorum. Hayat o kadar sıkıcı geliyor ki her gün rutin şeyler yapmak çok bunaltıcı. Bazen ölüme kadar yalnız bir hayat yaşamaktan korkuyorum. Umarım güzel günler yaşarım