Hayal Ettiğin Mesleği Yapamamak

 Orta sona giderken okulda bir afiş görmüştüm. Bir spor salonunun afişiydi. Üstünde Taekwondo Kick Boks ve Wu Shu eğitimleri verildiği yazıyordu. Bizim aile biraz sporcuydu. Dedemin eskiden güreşçi olduğunu duymuştum. Babam vücut geliştirmeyle ilgilenmiş abimde Kungfu ve Kick Boks eğitim almıştı. Bruce Lee başta olmak üzere dövüş filmleri ve dövüşçüler çok dikkatimi çekiyordu. Bende Wu Shu eğitimi almaya karar verdim ve abimle afişte ki spor salonuna gittik. O zaman 12-13 yaşlarında bir ufaklıktım ve Wu Shu eğitim almak için yaşımın tutmadığını söylediler. Bende Kick Boks eğitimi almaya karar verdim. Heves ve merak olduğu için çabuk kapmıştım teknikleri ve antrenörümün gözüne girmem kolay olmuştu. 

 Aradan biraz zaman geçti maç yapmaya başladım vs derken kendimi kanıtlamıştım artık. Müsabakaya gidip dereceyle dönmeye başladım. Spor salonunda idman saati dışında bir arkadaşla muhabbet ederken arkadaş, antrenörümün beni çok övdüğünü söyledi. Ben bunları duyunca iyice gaza geldim. Pişmeye başlamıştım artık bu işi yapacağım belliydi. Boksör olmak için ne gerekir vs araştırmaya başlamıştım. İlk olarak Türkiye Şampiyonasına katılıp Türkiye Şampiyonu olmakmış.

 Başladım artık hayallere ve haftanın altı günü idman yapıyordum. Karar vermiştim boksör olmak istiyordum. Okul benim için ikinci plan olmuştu. İlk sırada tabi ki Kick Boks var. Bu işi hobi olarak değilde meslek olarak yapmak istiyordum. Elimden gelen en iş dövüşmekti. Şuan halada öyle. Türkiye Şampiyonasından önce Türkiye Şampiyonası Seçmelerine katılıyorsun orada maça çıkıyorsun eğer ki derece (yani birincilik) yaparsan Şampiyonaya gitmeye hak kazanıyorsun. Lakin son dönemlerde kurallar biraz değişti önceden tek kişi gidiyordu her kilodan. Şimdi ise iki kişi gidebiliyor. Ben her gittiğim seçmede birincilik elde ettim. Şampiyonaya gitmeye hak kazanmıştım. Gitmemiz için sponsor bulmamız gerektiğini söylüyordu antrenörüm. Sponsor çıkmazsa kendi imkanlarınla gitmemiz lazımdı ve bütün Şampiyonalar bizim ilçemize çok uzak yerlerde düzenlenmişti. Bu konuda imkanlarımız biraz kısıtlıydı. Gel gelelim o sponsoru 6 yıl boyunca hiç bulamadık. Hiç Türkiye Şampiyonasına gidemedim üstelik gitmeyi hak ettiğim halde.

 Babam artık ümidini kesmişti asla gidemeyeceğimi söylüyordu. Bulunduğum ilçede başka Kick Boks eğitimi veren bir spor salonu da yoktu. 6 Yıl boyunca salona gidip geldim. Liseyi bitirdim. Hiç bir halt olmadı benden fabrikaya girdim. Fabrikaya başladığımda artık benim için Kick Boks defteri kapanmıştı. Çok büyük hayal kırıklığına uğradım. Hayatta en iyi yaptığım ve kendimi adadığım işi bırakmak zorunda kaldım. Fabrikayla aynı anda yürümüyor. Üç vardiya sisteminde çalışıyordum. Artık Kick Boks'tan koptum. Belli bir zaman sonra antrenörüm beni arayarak İzmir'de Türkiye Şampiyonası olduğunu söyledi. Neyse iyi kötü idman yapsak nafile eski performansımdan eser yoktu. Seçmeye gittik o halde seçmeyi geçtim. Şampiyonaya gidecektik lakin ben kesin gözle bakmıyordum. 

 Gün geldi Belediye Başkanı sponsor oldu. İzmir'e gittik. Kendimden hiç bir şekilde derece beklemiyordum. Biraz fabrikadan uzaklaşmak amacıyla gitmiş oldum bir bakıma birde İzmir'e bir daha ne zaman gidecektim ki gideyim göreyim. Ben zaten ilk maçta az bir puan farkıyla elendim. En azından nakavt olmadık. Belliydi zaten babamda benden böyle bir sonuç beklediğini açık açık söylemişti. Eğer o sponsor yıllar sonra ben bu işi bıraktığım zaman değilde benim en verimli dönemlerimde çıksaydı (yada bir bakıma antrenörüm bulsaydı) çok başka sonuçlarla evime dönebilirdim. 

 Kısaca hayal ettiğim, istediğim mesleği yapamamıştım. Büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım Kick Boks'u bıraktığımda. Söylenecek bir söz vardı. Hayırlısı buymuş. Belki iş konusunda hayatımı değiştirecek başka bir kısmet çıkar. Belki çok daha güzel bir iş hayatım olur.