CANIN KALEMİ

 Her insanın bir korkusu vardır. Ve o korkuların başa gelmesi gayet normal diye bakıyorum. Mesela yükseklik korkum var ve köpekten iğneden dikişten dişçiden ve ameliyattan çok korkarım. Oturduğum yerde havalimanı yok. Ömrüm boyuncada hiç lazım etmedi uçağa binmek. İzmir'e gidene kadar tabi. 7-8 Saatte anca gittik İzmir'e otobüsle. Dönüşe biran önce gelmek için uçağı tercih ettim ki yükseklik korkum olduğu halde üstelik. Psikolojik olarak korkmamam gerektiğine inandırmaya çalıştım kendimi. Lakin o uçak havalanmaya başlayınca ölmenin nasıl bir duygu olduğunu anladım desem yeridir galiba. İyi kötü hallettik o işi. Bu hayatta korkularımın bir çoğu başıma gelmiştir.   İş yerinde bir de iş kazası geçirdim. Adeta dillere pelesenk oldu. Çalıştığım pres makinesinde parmağım koptu. Bende kopan parmağımı alıp yanımda çalışan bir abiye dönerek ''Abi parmağım koptu'' dedim. Ama bunu selam verir gibi sıradan sakin sakin söylüyorum. Adam parmağımı görünce bayılacakt

 Bu başlık çok yakın arkadaşımın arabasını tanımlayacak nitelikte. Yaklaşık bir sene önce arkadaşım modeli aklımda değil ya 2000 yada 2001 model bir Toyota Corolla aldı. İlk başlarda her şey çok güzeldi lakin sonradan çocuk araba sahibi olup arabsızlığı yaşar oldu. Arabada hiç bir sorun yok özellikle motoru çok sağlam. Fakat arabada artık nazar mı vardır bilmem çok kaza yapmaya başladı. Yaptığı kazaların hiç birinde arkadaşın suçu yoktu. En azından o öyle diyor. Yıl başı gecesi arabayı vurmuştu. Büyük bir hasar yoktu ufak çaplı bir kazaydı. Arabayı park edip sevgilisiyle turlamaya çıktı. Arabanın yanına geldiğinde bu seferde bir Tofaş dönerken vurmuş arabaya. Yıl başı akşamı iki kez vuruldu araba. Aynı hafta içinde bir kere daha vurdular. Gelen geçen senin arabaya vuruyor diye takılıyorum arada ona. Artık o kadar alıştı ve alıştık ki biri vurduğunda hiç şaşırmaz olduk. Araba garajdan daha çok sanayide kalır oldu. Her defasında ''Araba sanayiden gelsin bu