CANIN KALEMİ

  Şuan biraz geçmişinizi düşünün. Özellikle sevdiğiniz birileri sevgili, arkadaş, aile, akraba gibi değer verdiğiniz insanları düşünün. Bunlarla hiç tartıştığınız oldu mu? Veya anlaşamadığınız anlar vs. Peki sonunda kim haklı çıktı? Yoksa sende haklı olduğun halde susanlardan mısın? O zaman tanıştığıma memnun oldum. Herkes neden bu kadar haklı? Nasıl oluyorsa hep kendilerini haklı çıkarıyorlar? Artık insanlardan soğudum. Herkes kendisini haklı çıkarmak için belli başlı bahaneleri öne sürüyor. Aslında o da biliyor bahane olduğunu lakin artık bahane boyut değişiyor yani. Aşırı büyütüyorlar. Biz peki bahaneler yüzünden mi haksız kalıyoruz? Hiç kimse birbiriyle anlaşmaya çalışmıyor. Böyle giderse ortada bir değer bir sevgi kalır mı? Bir arkadaşının, sevgilinin, akrabanın gözünde vezir olmak da rezil olmak da senin elinde. İnsan kendi kendini batırır yada yüceltir. Kendini beğenmişlik olarak değil karakter olarak söylüyorum. Yanlış kabullenmeyen bir insandan ne beklenir... Ne kadar iyi olur

  Bugün 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler bayramı. Öncelikle bütün işçilerin işçi bayramını kutlarım.  Geçen haftadan fabrikada sendikacılar elinde bir listeyle dolaşıyorlardı. Belli ki 1 Mayıs'a adam lazım. Yani sendikayı temsil edecek birileri lazım, bir topluluk lazım. Zaten herkesin ismini yazdılar. Tabi gelmeyenler bir o kadar da fazlaydı. Bugün 11:00'da başlayacak 1 Mayıs gösterilerine katıldım. Tahmin ettiğimden daha kalabalıktı. Saygı duruşuna durulup İstiklal Marşı okundu. Üst mevkiye sahip bir takım insanlar konuşma vs yaptıktan sonra halk oyunlarıyla son buldu. Öyle olması lazım halk oyunlarına başladıkları zaman ben yavaştan yuvama çekilmeye başlamıştım. Gerisini bilemem. Malum bu akşam gece işe gideceğim uyumam lazım. Bazıları gereksiz olarak bakıyor bu tip gösterilere bazıları ise tatil deyip oralı olmuyor bile. Aslında bugün (bende bir işçi olarak) bizim bayramımız. Neden kutlamayalım ki? Bu bayramları değerlendirmemiz en içten duygularla kutlamamız lazım. Çünkü bugün