İnsanlığı Öldüren İnsanlar

 Her insan bir gün ölecektir fakat bazı insanlar, insanları bir takım zorluklara uğratarak veya muzdarip durumlarda bırakarak onların bir takım duygularının yok olmasına yol açar. Bir insan düşünün zorluklara ne kadar katlanabilir? Peki insanlığını kaybetmiş tonla insan varken ne kadar mutlu ne kadar huzurlu olabilir? Mutluluğunu çalmak için peşinden gelirler. Sonra mutluluğunu öldürürler. Peki güven! Bir insana neden güvenirsin? Sana karşı asla güvenini suistimal etmeyecek diye bir antlaşma bir belge yok. Neden güvenirsin? Güvenmek istersin, inanmak istersin. Sadece bir insana Dünya'ları anlatırsın hiç anlatılamayacak kadar. Bir gün hiç düşünmediğin şey olur belki de düşünmek istemediğin bir şey ve bir bakarsın tek başına kalmışsın. Güvenini kaybedersin. Bir daha kimseye güvenmemek şekilde güvenin de ölür.
 Hele para yüzünden neler olmaz ki? Adam satıştan cinayete soyguna kadar yolu var. Para yüzünden insanlar aç bir şekilde günler haftalar geçiriyor. Para yüzünden kardeş akraba bir birine giriyor. Para yüzünden ki bütün insanlar (işçi sınıfını baz alıyorum) kıt kanat geçinecek para için köle gibi çalıştırılıyor. Para her insanın sahip olması gereken bir ihtiyaç ve gün geçtikçe vicdan yoksunları insanlığın sonunu getirecek gibi gözüküyor.

 Birini öldürmek için fiziki bir zarar vermek gerekmiyor. İnsanlar bunu duygularımızın zaaflarına dayanarak gerçekleştirebiliyor. Hissettiğimiz tek şey ise acı. Acılar içinde bırakılan bir yabancı haline geliyoruz. Aslında tek başına kaldığımız o an bizim en güçlü anımızdır. O zaman bize kimsenin zarar veremeyeceğini anlarız. Geçmişimiz geleceğimizde yaşanması muhtemel olan olayların kitabı gibi olur. Kendimizi buluruz ve daha iyi tanırız. O zamandan sonra her şey değişir ki en güçlü en güvende olduğumuz zamanın tek başınayken olduğunu biliriz. Lakin bir şeyi değiştiremeyiz, İNSANLAR. Bu yüzden insanlık yoksunu olan bireylerin yaşattığı kabuslara tanıklık ederiz.