CANIN KALEMİ

  Şuan biraz geçmişinizi düşünün. Özellikle sevdiğiniz birileri sevgili, arkadaş, aile, akraba gibi değer verdiğiniz insanları düşünün. Bunlarla hiç tartıştığınız oldu mu? Veya anlaşamadığınız anlar vs. Peki sonunda kim haklı çıktı? Yoksa sende haklı olduğun halde susanlardan mısın? O zaman tanıştığıma memnun oldum. Herkes neden bu kadar haklı? Nasıl oluyorsa hep kendilerini haklı çıkarıyorlar? Artık insanlardan soğudum. Herkes kendisini haklı çıkarmak için belli başlı bahaneleri öne sürüyor. Aslında o da biliyor bahane olduğunu lakin artık bahane boyut değişiyor yani. Aşırı büyütüyorlar. Biz peki bahaneler yüzünden mi haksız kalıyoruz? Hiç kimse birbiriyle anlaşmaya çalışmıyor. Böyle giderse ortada bir değer bir sevgi kalır mı? Bir arkadaşının, sevgilinin, akrabanın gözünde vezir olmak da rezil olmak da senin elinde. İnsan kendi kendini batırır yada yüceltir. Kendini beğenmişlik olarak değil karakter olarak söylüyorum. Yanlış kabullenmeyen bir insandan ne beklenir... Ne kadar iyi olur

  Bugün 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler bayramı. Öncelikle bütün işçilerin işçi bayramını kutlarım.  Geçen haftadan fabrikada sendikacılar elinde bir listeyle dolaşıyorlardı. Belli ki 1 Mayıs'a adam lazım. Yani sendikayı temsil edecek birileri lazım, bir topluluk lazım. Zaten herkesin ismini yazdılar. Tabi gelmeyenler bir o kadar da fazlaydı. Bugün 11:00'da başlayacak 1 Mayıs gösterilerine katıldım. Tahmin ettiğimden daha kalabalıktı. Saygı duruşuna durulup İstiklal Marşı okundu. Üst mevkiye sahip bir takım insanlar konuşma vs yaptıktan sonra halk oyunlarıyla son buldu. Öyle olması lazım halk oyunlarına başladıkları zaman ben yavaştan yuvama çekilmeye başlamıştım. Gerisini bilemem. Malum bu akşam gece işe gideceğim uyumam lazım. Bazıları gereksiz olarak bakıyor bu tip gösterilere bazıları ise tatil deyip oralı olmuyor bile. Aslında bugün (bende bir işçi olarak) bizim bayramımız. Neden kutlamayalım ki? Bu bayramları değerlendirmemiz en içten duygularla kutlamamız lazım. Çünkü bugün

 Fabrikada üç vardiya sistemin de çalıştığımı söylemiştim. Bu hafta gece vardiyasındayım. Ve yarın 1 Mayıs İşçi Bayramı olduğu için bu akşam işte değilim. Yarın gece işteyim tabi gece 00:00'dan sonra gün atladığı için 2 Mayısı çalışmamız gerekiyor. Buraya kadar bir sıkıntı yok fakat dün akşam normalde işe gitmem lazımdı. Normalde hiç kimse çalışma olacağını beklemiyordu. Fakat paraya acıkmış yöneticiler sağ olsun biz gibi işçileri rahat bırakır mı? Çalışma var. Ben Türk firmasında çalışırken abim ise Alman firmasında çalışıyor. Ve abimlere pazartesi çalışma yok. Bize ise çalışma var. Nasıl iş anlamadım.  Dün uyandım. İşe de hiç gidesim yoktu. Düşünüyorum ne yapsam diye. Çok kararsız kaldım rapor almak için. Abimde beni gazlayınca soluğu doktorda alıverdim. Dün akşam güzel bir kayış attım anlaşılan. Bu rahat davranışlarım nereden geldiğini söyleyeyim hemen. Seneye Mayıs ayında askere gideceğim. Dolayısı ile bunu bütün ustalar vardiya amirleri vs bildiği için bana kimse sesini çıka

 AQUA EAU DE TOILETTE ERKEK PARFÜMÜ, Uzun süre kalıcı  ferahlık hissi yaratan canlandırıcı bir parfüm Okyanustan esinlenen, açık uçlu, sınırsız  hacimli koku salt bir özgürlük metaforudur. Bu deniz kokulu parfüm  enerjik ve erkeksi kokular taşıyan deniz tuzu notalarıyla  ve farklı bir deniz suyu aromasıyla süslenmiştir. Erkeğin vahşi doğaya ve elementlere karşı gücünü sınayan, erkek içgüdülerini uyandıran bir parfüm. Kokuya derinlik kazandıran ve sıcak bir maskülen ağaçsı iz bırakan özgün  Lorenox  bileşeni içerir. Ciltte uzun süre kalmasını sağlamak için çok konsantre parfüm yağları içerir. https://urun.gittigidiyor.com/kozmetik-kisisel-bakim/aqua-eau-de-toilette-347481027#    

 " Hayatta her şeyini kaybedersin fakat neşeni kaybetme " Diye söylenmişti bana staj yaparken sevdiğim bir abim. Basit gibi gelebilir fakat çok önemli bir tavsiye olduğunu söylemeliyim. Neşe sadece anlık mutluluk anlık gülüşler kahkahalar değil. Neşe, yaşadığın tüm olumsuzluklara rağmen gülüşünün bozulmamasıdır. Bütün olumsuzluklara rağmen yinede gülmektir, gülüşünün önüne geçilmemesidir neşe. İnsan maddi manevi aile sevgili vs gibi değerleri kaybedebilir. Elbette ister istemez üzülür insan. Fakat elinde olmayan, değiştiremeyeceği durumlar vardır. Bu durumlar için yapılacak bir çarenin olmadığını bilirsiniz. Elinizden bir şey gelmez ve elinizde olmayan olumsuz durumlarda sizin ayakta durmanız gerekir. En güçlü anınız o an değil fakat en güçleneceğiniz zaman o andır. Bu yüzden bütün kaybettiklerinize rağmen güçlü olmalısınız neşenizi kaybetmeyin. Çünkü hiç kimsenin toz pembe bir hayatı yok. Elbette inişli çıkışlı dönemleri olur insanın. Üzülmek elde değil fakat sürekli üzüntül

Seni hatırlamak istemediğime inat seninle yaşıyor gibiyim Yüzüne gülen güneş gibiydim adeta oysa sen sıcağa sevmezdin Kollarında esaret yaşamak isterdim, kalbim sana müebbet Sen çölüme düşen bir su damlası kadar değerliydin Şimdi bütün olanlar hatıra Kim bilir bulunduğun gemi hangi limanlarda dolup taşar Gecelere sarılmış neşeme fenerdin sen Neşemi de götürdün fenerinle birlikte Şimdilerde aramıyorum bile seni bulayım Sen yokken bu şehir öyle kalabalık ki sanki yabancıyım Öyle sevmişim ki ne tarifi var ne tercümesi Gittiğin günden beri feryadlarım satırlarda dillenir Seninle en çok gözlerimiz benzerdi  Artık seni hatırlamaktan aynaya bakmaya korkuyorum Herkeste sen yoksun, bende herkes değilim Senden önce kıskanmak nedir bilmezdim Benden sonrada sevilmek nedir bilemezsin

 Bugüne kadar ne kadar yanlış insanların ortamında yanlış insanların yanında hatta onları yanımda bulundurduğumu düşündüm de kendimi enayi sıfatını yakıştırmaktan başka bir şey bulamadım. Ne zaman bir yardım olduğunda, zor durumda kalacağımı bile bile yardıma koştuğum zamanlar oldu oysa kullanıldığımı fark edememişim. Boşa demiyorlar " Menfaat Dünya'sı " diye. Saflığımdan iyiliğimden kaybettiğimi söylüyorlar. Bunları inkar eden yok. Fakat benim hak ettiğim böyle insanlar böyle davranışlar mı? İnsanların hiç adaleti yok mu? Çevremde herkes çakal olmuş. O kadar yanlış insanlara kapımı açmışım ki bir yandan fazlasıyla pişman bir yandan yeteri kadar deneyim oldu. Herkese karşı saf duygularla yaklaşan insanların tek sorunu herkesi kendileri gibi sanmaları. İnsan ilk başta burada kaybediyor. İster aşk olsun ister arkadaşlık dostluk olsun. Öyle insanlar tanıyorum ki kardeş kardeşe kazık atıyor. İnsan artık ne diyeceğini bilmiyor. Pişman olduğumu söylemiştim lakin üzgün değilim.